Dane techniczne Mi-4
Rosyjski śmigłowiec transportowy konstrukcji Michaiła Mila. Prace projektowe rozpoczęto w październiku 1951 roku na skutek decyzji rządu o zbudowaniu śmigłowca transportowego będącego konkurencyjną konstrukcją dla amerykańskich śmigłowców tego typu używanych w wojnie koreańskiej.
Pierwsze próby naziemne prototypu przeprowadzono już w kwietniu 1952 roku. W lecie tego samego roku wykonano pierwszy lot na pierwszej maszynie seryjnej. Lot ten zakończył się katastrofą podczas której zginął pilot z powodu uderzenia łopat wirnika głównego o kabinę pilotów.
Jeszcze tego samego roku wprowadzono do konstrukcji wirnika mechanizm umożliwiający odstrzeliwanie łopat, oraz ostatecznie uruchomiono produkcję seryjną. Naturalnie z powodu wielu błędów konstrukcyjnych równolegle z produkcją prowadzono badania nad dalszymi elementami prototypów tegoż śmigłowca.
W 1955 roku wykryto poważną wadę śmigłowca w postaci zjawiska rezonansu przyziemnego, którego pojawienie się było efektem przeprowadzenia zbyt pobieżnych badań podstawowych prototypu przed wdrożeniem go do produkcji. Ponadto narzucone od początku zbyt szybkie tempo prac (14-16 godzin dziennie) spowodowało że śmigłowiec ten miał dwie inne poważne wady w postaci zbyt słabych wytrzymałościowo łopat wirnika głównego, oraz występowania flatteru łopat wirnika głównego.
Z powodu mieszanej konstrukcji łopat wirnika, oraz dużej masy konstrukcji płatowca resurs pierwszych maszyn seryjnych wynosił zaledwie 150 godzin. W roku 1954 zwiększono podwojono liczbę godzin resursu poprzez modyfikację łopat wirnika głównego. Rok 1957 przyniósł wdrożenie do produkcji łopat wirnika ze zmienionym dźwigarem co zwiększyło resurs łopat do 600 godzin. W latach 1958-60 opracowano i wdrożono do produkcji łopaty z metalowym dźwigarem i wypełniaczem ulowym w części spływowej (resurs 1000 godzin). Począwszy od 1961 roku zaczęto stosować tylko metalowe łopaty z dźwigarem ze stopów aluminiowych (2000 godzin resursu).
Wersją podstawową była wersja Mi-4. Jednakże została szybko zastąpiona przez wersję Mi-4A mającą zwiększony resurs głównych podzespołów do 600 godzin. Wersję tę produkowano w następujących odmianach:
transportowa,
desantowa,
pasażerska,
sanitarna,
ratownicza,
rolnicza,
wyposażona w pływaki.
Pierwszym polskim pilotem, który wykonał loty na śmigłowcu tego typu był Ryszard Witkowski. Śmigłowce Mi-4A (odmiana desantowa i/lub transportowa) były używane tylko i wyłącznie przez lotnictwo wojskowe. Ponadto polskie wojskowe lotnictwo morskie używało śmigłowców Mi-4 ME do wykrywania okrętów podwodnych. Śmigłowce te były wyposażone w dodatkowy element detektora zamontowany w przedniej części kadłuba oraz bombę głębinową zamocowaną na wyrzutniku znajdujacym się z tyłu kadłuba.
Mi-4 był śmigłowcem jednosilnikowym konstrukcji metalowej w układzie klasycznym jednowirnikowym ze śmigłem ogonowym. Wirnik główny czterołopatowy początkowo o konstrukcji mieszanej, a w końcowych wersjach produkcyjnych całkowicie metalowy z wypełniaczem ulowym w części spływowej. Wirnik ogonowy trójłopatowy o konstrukcji drewnianej pokrywanej laminatem. Kadłub miał konstrukcję metalową półskorupową, krytą blachą duralową. Silnik był zabudowany w przedniej części kadłuba, poniżej kabiny pilota. Belka ogonowa miała konstrukcję metalową skorupową z pracującym poszyciem. Belka końcowa miała konstrukcję metalową skorupową. Podwozie stale czterokołowe (podwozie przednie - 2 koła, główne - 2 koła). Dodatkowo do belki ogonowej była montowana płoza ogonowa. Uzbrojenie oraz wyposażenie dodatkowe było zależne od wersji i odmiany śmigłowca. Załogę śmigłowca Mi-4 stanowili dwaj piloci, strzelec (w wersji desantowej) lub pasażerowie/desant w liczbie od 6 do 12.
Wersja
Mi-4 Silnik
gwiazdowy ASz-82W Moc [KM]
1700 Średnica wirnika [m]
21,0 Długość z wirującymi wirnikami [m]
25,01 Długość (bez wirników) [m]
16,79 Masa własna (odmiana desantowa z gondolą strzelca) [kg]
5356 Masa całkowita (odmiana desantowa z gondolą strzelca) [kg]
7310 Prędkość maks. [km/h]
185 Zasięg [km]
410